تأثیر محلول پاشی و پرایمینگ بذر با محرک های رشد بر عملکرد و میزان روغن دانه کتان Linum usitatissimum L

تأثیر محلول­ پاشی و پرایمینگ بذر با محرک ­های رشد بر عملکرد و میزان روغن دانه کتان، طی آزمایشی در سال 1393 در ایستگاه ساعتلوی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان ­غربی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک ­های کامل تصادفی در سه تکرار بررسی شد. فاکتور اول شامل دو رقم کتان زرد گل ­سفید و قهوه­ ای گل ­بنفش، فاکتور دوم شامل پرایمینگ بذر (شاهد، هیدروپرایمینگ و پرایمینگ با محرک رشد اکسین + جیبرلین) و فاکتور سوم شامل محلول ­پاشی مواد محرک رشد (شاهد، اکسین و جیبرلین) بودند. اثر پیش­تیمار بذر بر کلیه صفات به ­غیر از وزن نیام، وزن هزار دانه و درصد روغن معنی ­دار بود. همچنین، اختلاف معنی ­داری بین ارتفاع بوته، تعداد دانه در بوته، وزن نیام، عملکرد بیــولوژیک، عملکرد دانه و درصـد روغن دانه، از نظر محلول­ پاشی مواد محرک رشد وجود داشت. اثر متقابل رقم با پرایمینگ بر وزن هزار دانه و عملکرد دانه و همچنین اثر متقابل رقم با محلول­ پاشی بر صفات ارتفاع بوته، وزن نیام و درصد روغن معنی ­دار بودند. اثر متقابل پرایمینگ و محلول ­پاشی نیز بر صفات ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی، تعداد نیام در بوته، وزن نیام، عملکرد دانه و درصد روغن معنی ­دار برآورد شد. رقم قهوه ­ای گل ­بنفش در مقایسه با رقم زرد گل ­سفید از عملکرد دانه و درصد روغن بالاتری برخوردار بود. ترکیب تیماری پرایمینگ با جیبرلین+ اکسین همراه با محلول ­پاشی جیبرلین بالاترین عملکرد دانه و درصد روغن را به خود اختصاص دادند.